Wat een avontuur is dit zeg. Ik schrijf jullie van een wild trillende Wylde Swan, die met 30 knopen wind zich een weg naar Nederland aan het strijden is. We varen nu weer een storm in, met o.a. een bijzonder paasontbijt en enorme golven als gevolg. Het is zo erg dat we het dek niet meer op mogen zonder een harnas aan te trekken. Maar hard zeilen zit er jammer genoeg niet echt in, de wind komt namelijk precies uit de richting van het kanaal. Dus we varen nu op de motor tegen de wind in. Wat het nog erger maakt is dat de wind waarschijnlijk niet zoveel zal veranderen de komende dagen en we dus nog een aantal dagen zo door moeten varen. Al vind ik een paar extra dagen eigenlijk helemaal niet erg.
Het weer is afgelopen week meerdere keren flink omgeslagen. De eerste dagen van de week hadden we een gematigde wind, lekker relaxed zeilen. Maar van de ene op de andere dag was er opeens geen wind meer en hebben we twee dagen lekker liggen dobberen en op de motor gevaren. Wij dachten, geen wind, geen golven, perfect voor een paasontbijtje, niet dus…. Want vanochtend was het weer weer omgeslagen en hadden we 30 knopen wind en golven van een meter of vijf. Alles viel om en het moment dat je eindelijk een heerlijk ontbijtje had samengesteld was de volgende uitdaging om hem op te eten zonder om te vallen of uit te glijden over de het sap en brood dat overal lag. Pasen met uitdagingen….
Ik hoop dat het daar in elk geval goed gaat en jullie nog allemaal coronavrij hebben weten te blijven. Dit is vanaf mijn kant waarschijnlijk de laatste sailmail van mijn kant, volgende week zijn we waarschijnlijk in het kanaal, en mogen we waarschijnlijk geen sailmail meer sturen omdat we alweer bijna thuis zijn, maar dat hangt allemaal af van het weer.
We hebben deze week ook voor het eerst weer land kunnen zien. Met de nadruk op zien…. We mochten even aanleggen op de kade, om eten aan boord te sjouwen en diesel in te slaan, maar het was ten strengste verboden om aan land te gaan, dus veel van de Azoren heb ik jammer genoeg niet kunnen zien, mischien een andere keer. De dagen na ons vertrek van de Azoren waren door de weinig wind niet zoveel aan, dus deze tijd heb ik gebruikt om even bij te slapen, want dat was hard nodig.
We hebben nu de twee scheepsovernames achter de rug, we beginnen over een dag of twee aan de derde en laatste ronde, deze duurt totdat we aankomen in Nederland en wordt het echte werk, lange wachten, en alleen maar bezig met zeilen, geen schoolwork meer. Vorige ronde beviel eerste stuurman mij zo dat ik het deze ronde weer ben geworden. Ik ben nu van 21-24 en van 9-12 (boot tijd) plus een vrijwillige wacht van 0-3 tot een andere trainee ook klaar is met z’n schoolwerk. Er is gelukkig wel heel veel lekker eten aan boord gekomen op de Azoren, dus honger is al iets minder aan de orde, maar gezamelijk likkenbaarden om het eten van thuis is nog steeds aan de orde.
We zitten hier technisch gezien ook alweer een maand in ‘quarantaine’, al voelt het helemaal niet zo, het normale zeeleven gaat gewoon door. De dagen op zee zijn wel moeilijk uit elkaar te houden, van sommige dingen weet ik niet of het nou gisteren of vorige week was, heel apart. De oversteek gaat hier wel een stuk sneller door.
Hoe het er nu uitziet komen we zo rond de 25e aan in Harlingen, maar die datum verandert echt constant. Ik heb wel erg veel zin om als we aan zijn gekomen in Harlingen naar jullie door te rijden en jullie over een kopje koffie alles te vertellen. Al ben ik bang dat de politie hier niet zo blij mee zal zijn….. Maar vertel me tegen die tijd maar hoe de regelgeving er dan uitziet.
Groetjes, Sjoerd
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een avonturen. Vast veel genieten en ik denk ook best spannend af en toe. Veel plezier met je laatste zeemijlen. We hopen je gauw te spreken wanneer je weer vaste grond onder je voeten hebt. Heb nog even een goede vaart! Marleen