Hallo iedereen,
Grapje, het was nog niet mijn laatste sailmail…… Wat een gekkenhuis is het hier. Zelfs vanaf de boot kregen we mee hoeveel media aandacht we in Nederland krijgen, het is echt heel bizar. Ik vind het eigenlijk ook best wel onterecht, wij zijn lang niet de enige in deze situatie. Martijn (onze crew 1e stuurman) zei: ‘’Wij zijn nu eigenlijk het pasgeboren girafje in Artis, we komen in het nieuws omdat er verder niks gebeurt’’. Daar heeft hij volgens mij gelijk in, want zo bijzonder is wat wij doen nou ook weer niet, reis 5 (de Masterskip reis na ons) zou het sowieso hebben gedaan. Maar de media denkt daar volgens mij anders over, want ze hebben bij onze aankomst zelfs een apart media-vak gekregen om onze aankomst te filmen en vragen te stellen. Ik zit nog een beetje te twijfelen of ik ze daar te woord wil staan, de NOS heeft namelijk via mail speciefiek om mij, Bente en Lone gevraagd, maar ik weet nog niet zo goed of ik daar bij de aankomst zin in heb, daar ga ik nog even over nadenken.
Deze week hebben we weer alle typen weer voorbij zien komen. De week begon met behoorlijk harde wind en hoge golven. Het was zelfs zo erg dat een crewlid die in het jib-net (het net aan de voorkant van de boot) bezig was toen de boeg van het schip door een grote golf onder water verween onder water werd gezogen en dacht dat ze van boord was gevallen en dood zou gaan. Dat was wel even een reminder van het feit dat zo’n tocht niet zonder gevaar is….
Later in de week, naarmate we Het Kanaal naderden, werd het weer steeds kalmer. Desondanks werden de scheepsovernamewachten wel steeds leuker, het werd namelijk steeds drukker rondom de boot en het navigeren werd steeds belangrijker. We hebben geleerd dwarspeilingen aan de hand van herkenningspunten aan wal te maken, geleerd hoe je de sextant gebruikt en ermee rekent (komen die sinussen toch eens van pas), geleerd hoe je met pilots om moet gaan en nog behoorlijk veel meer, maar dat is veel te veel om op te schrijven.
Nu we weer in een wat ondieper water varen komt het zeeleven weer meer naar boven. Zo zien we weer af en toe dolfijnen en eergisteren kwam er zelfs een enorme vinvis gedag zeggen, dat was echt super vet.
We zijn nu op weg naar de kust van Cornwall om daar mischien te ankeren, maar dat hangt echt geheel af van hoe de wind is de komende dagen. Als we ankeren blijven daar waarschijnlijk liggen tot de harde wind gunstiger, want nu staat er zo’n 20/25 knopen recht door het Kanaal, de verkeerde kant op…… Mochten we niet ankeren gaan we waarschijnlijk diezelfde wind pakken en naar de kust van Frankrijk oversteken. Dat is de enige oosterlijke koers die we met deze wind kunnen varen. We zien wel.
De aankomstdatum komt steeds dichterbij, de precieze dag is nog heel erg onduidelijk, maar het wordt waarschijnlijk zo rond de 26e. Iedereen is al behoorlijk bezig met de aankomst, want dat is binnen een week. Dat voelt echt zo raar….
Ik vind het echt heel jammer dat ik jullie niet een boottour kan geven en kan voorstellen aan de mensen waar ik bijna twee maanden mee heb opgesloten gezeten, ik hoop dat dat op een reunie nog kan. Het gaat waarschijnlijk heel erg raar voor mij worden om aan te komen in een land in de ban van Corona.
Ergens heb ik wel weer zin om thuis te zijn, maar ik denk dat na een paar dagen quarantaine ik er ook wel weer klaar mee ben en ik de boot zal gaan missen. Maarja aan alles moet een keer een einde komen. Tot in Nederland.
Groetjes,
Sjors de zeeman
Masterskip-blogposts uit dezelfde periode
- 20 april 2020: Masterskip blogpost Jona over op de Wylde Swan zijn - Lokale versie - Versie op archive.is
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Sjoerd, Het is nu zaterdagmiddag 25 april en morgenochtend kom je 'officieel' aan in Harlingen, maar degenen die je op Geotrack volgen (en daar hoor ik natuurlijk ook bij) hebben al lang door dat jullie sinds gisteren al 'incognito' voor anker liggen voor Terschelling. Groot gelijk hoor! Even je zeebenen een zee gunnen met nauwelijks deining, voordat je weer land onder je voeten zult voelen. Fijn in alle rust de laatste dag met elkaar doorbrengen, afscheid nemen van iedereen met wie je deze unieke ervaring hebt gedeeld. Onderlinge banden hebt opgebouwd die misschien wel een leven lang zullen blijven. En waarschijnlijk ook nog eenmaal feesten op een bonte afscheidsavond. En hopelijk de laatste twee nachten ook geen scheepsovernamewachten meer, zodat je kunt bijslapen en niet op onchristelijke tijdstippen uit je bunk moet.
We hebben een heel protocol gekregen over de afhaalprocedure, maar dat zul je vast al wel hebben gehoord. Compleet met een 'Masterskip drive thru' en een persvak. Wat een circus! Maar ja jongen, jullie hebben wat losgemaakt in het land en in de wereld. Het zal voor jullie moeilijk te begrijpen zijn, maar nieuws over jullie reis was een welkome afwisseling tussen al het donkere en deprimerende Coronanieuws. Noem het het 'pasgeboren girafje uit Artis', maar iedereen snakt naar goed en positief nieuws in deze tijd van massaontslagen, faillisementen, dood en verderf. Voordat je vertrok wilde ik je voorbereiden op een mogelijke 'cultuurshock', aangezien de 'way of life' in de Carieb toch echt wel wat meer easygoing is dan we hier gewend zijn. Maar ik had nooit kunnen bevroeden dat de cultuurshock die je waarschijnlijk zult ondervinden van heel andere aard is: je komt in een totaal ander Nederland terug. Lege straten, overal plexiglas schermen en plastic handschoenen, horeca en kappers al wekenlang dicht, enfin, je zult er met het dagelijks lijstje Coronanieuws waarover je schreef al min of meer op zijn voorbereid. Maar ik vermoed dat als je er eenmaal enkele dagen middenin zit en min of meer hele dagen opgesloten zit thuis, tussen alle huizen in een woonwijk, je al heel snel weer zult terugverlangen naar de vergezichten vanuit bovenin de mast van de Wylde Swan. Naar de onbewolkte sterrenhemels en enorme hoeveelheid sterren die je in de Carieb kon zien, in plaats van de lichtvervuilde Nederlandse nachten. Naar het onbevangen naast elkaar zitten en lichamelijk contact in plaats van onze anderhalvemetersamenleving.... De anderhalve meter samenleving geldt gelukkig niet voor gezinsleden, dus ik zal je morgen helemaal fijnknuffelen! Want hoewel ik je deze reis enorm gun, ben ik toch wel heel bij dat je weer thuis komt morgen! Ik heb heel erg genoten van je verhalen en van de foto's die je stuurde. Ik vond het heel leuk om je blog bij te houden, maar genoot er ook erg van om alle nieuwsberichten die ik over jullie reis kon vinden te verzamelen en ernaar te linken. Het is een enorme lijst geworden (Zie https://zeilenmetsjoerd.jouwweb.nl/in-de-media ) en hij wordt nog dagelijks uitgebreid. Ongelooflijk, tot zelfs in Vietnam en Indonesië aan toe, wie had dat van te voren kunnen bedenken! En mama en jij op nationale TV.... Je hebt in alle opzichten een onvergetelijke reis gemaakt! Tot morgen jongen, wat kijk ik er naar uit om je weer in mijn armen te sluiten! Je vader.